Kim Bulmuş Ki Yerini, Kim Ne Anlamış Sanki Mutluluktan
**Edip Cansever’in “Gelmiş Bulundum” şiirinin ilk dörtlüğünden oluşan bu mısralar, insanlığın en temel sorularından birine işaret eder: Mutluluk nedir? Bu soruya yüzyıllardır filozoflar, psikologlar, din adamları ve şairler yanıt aramıştır. Ancak mutluluk, her bireyin kendi deneyimine göre şekillenen, göreceli bir kavramdır. Bu nedenle, herkes için geçerli tek bir yanıt vermek mümkün değildir.
Mutluluk, öznel bir deneyimdir. Bir insan için mutluluk, sevdiği biriyle birlikte olmak olabilirken, başka bir insan için başarı elde etmek veya maddiyata sahip olmak olabilir. Mutluluk, kişinin kendi iç dünyasından kaynaklanabileceği gibi, dış dünyadan gelen olaylardan da etkilenebilir. Örneğin, sevdiklerimizin yanında olmak, güzel bir manzara görmek veya sevdiğimiz bir şeyi yapmak bizi mutlu edebilir.
Mutluluk, sürekli bir duygu değildir. Hayatımız boyunca hem mutlu hem de mutsuz zamanlar yaşarız. Mutluluk, bir ırmak gibidir; bazen coşkun akabilir, bazen de durgunlaşabilir. Önemli olan, mutluluğumuzun dalgalanmalarına rağmen, yaşamdan keyif almaya devam edebilmektir.
Mutluluk, bir hedef değil, bir yolculuktur. Mutluluk, bir hedefe ulaşıldığında elde edilen bir şey değildir. Aksine, mutluluk, her an içinde bulunduğumuz bir duygudur. Mutluluk, yaşamdan zevk alabilmeyi, küçük şeylerden mutlu olmayı ve hayattan anlam çıkarmayı gerektirir.
Mutluluk, içimizdedir. Mutluluk, dışarıdan gelebilecek şeylere bağlı değildir. Mutluluk, içimizdeki sevgi, neşe ve şükran gibi duyguların bir yansımasıdır. Bu duyguları geliştirmek için, kendimizi tanımak, yaşamdan beklentilerimizi belirlemek ve olumlu bir bakış açısı geliştirmek önemlidir.
**Edip Cansever’in şiiri, bu temel düşünceleri dile getirir. Şair, şiirde, kendini ve yaşadığı dünyayı sorgular. Mutluluk nedir, onu kim bulmuş ve ne anlamış gibi sorulara yanıt arar. Ancak, şiirin sonunda, bu soruların cevabını bulamadığına dair bir kabulleniş vardır. Şair, sadece bir kez mutluluğu tattığını söyler ve bu mutluluğu başkalarıyla paylaşmak ister.
Şiir, insanlığın en temel sorunlarından birine dair bir iç sorgulamadır. Mutluluk, her bireyin kendi deneyimine göre şekillenen, göreceli bir kavramdır. Ancak, şiir bize, mutluluğun içimizde olduğunu ve onu bulmak için kendimizi tanımamız gerektiğini hatırlatır.
Şiirin Analizi
Edip Cansever’in “Gelmiş Bulundum” şiiri, serbest ölçü ve serbest çağrışım teknikleriyle yazılmış bir şiirdir. Şiirde, şair, kendi iç dünyasını ve yaşadığı dünyayı sorgular. Mutluluk nedir, onu kim bulmuş ve ne anlamış gibi sorulara yanıt arar. Ancak, şiirin sonunda, bu soruların cevabını bulamadığına dair bir kabulleniş vardır.
Şiirin ilk dörtlüğü, şairin kendini ve yaşadığı dünyayı sorgulamasına başlar. Şair, şiirler yazmış, kitaplar okumuş, ama yine de bir şeylerin eksik olduğunu hisseder. Derinlerde bir yerlerde, bir şeyleri kaçırmış gibidir.
Şiirin ikinci dörtlüğünde, şair, mutluluk kavramını sorgular. Kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan diye sorar. Şair, mutluluk kavramının ne olduğunu ve onu nasıl elde edeceğini bilmemektedir.
Şiirin üçüncü dörtlüğünde, şair, yağmur sonralarını, loş bahçeleri ve akşam sefalarını anımsar. Bu görüntüler, şairin içinde bir zamanlar duyduğu mutluluğu hatırlatır. Ancak, bu mutluluk artık geçmişte kalmıştır.
Şiirin son dörtlüğünde, şair, sadece bir kez mutluluğu tattığını söyler. Bu mutluluğu başkalarıyla paylaşmak ister, ancak nasıl yapacağını bilemez.
Şiir, insanlığın en temel sorunlarından birine dair bir iç sorgulamadır. Mutluluk, her bireyin kendi deneyimine göre şekillenen, göreceli bir kavramdır. Ancak, şiir bize, mutluluğun içimizde olduğunu ve onu bulmak için kendimizi tanımamız gerektiğini hatırlatır.
Şiirin Temaları
Edip Cansever’in “Gelmiş Bulundum” şiiri, aşağıdaki temaları işlemektedir:
- Mutluluk
- **İç dünya